Home

Getuigenissen over racisme en discriminatie

Getuigenissen over racisme en discriminatie

Racisme en discriminatie

Brian (26) vertelt over zijn ervaring in de Chiro: “Als persoon met Afrikaanse roots, heb ik vooral stereotypes moeten aanhoren toen ik op de Chiro zat. Als ik 1 euro zou krijgen voor elke keer dat iemand mij grappend vroeg of ik mijn fiets, waarmee ik naar de Chiro reed, had gestolen, dan had ik intussen al lang het geld om een nieuwe fiets te kopen. Persoonlijk heb ik weinig last van zulke stereotypes. Er worden wel veel grapjes gemaakt om mij. Soms lach ik zelf ook mee, maar meestal rol ik met mijn ogen. Soms was ik die grappen echt beu en ik vond het vroeger persoonlijk heel moeilijk om dat aan te geven aan anderen. Ik heb intussen geleerd dat het belangrijk is dat je altijd moet zeggen wanneer je een grens hebt bereikt met zulke grappen. Ze zijn meestal niet slecht bedoeld, maar kunnen op bepaalde momenten wel inhakken op je zelfbeeld. In mijn ervaring houden mensen, die respect hebben voor jou als persoon, op met deze mopjes maken.” 


Laure

Laure (16) getuigt over hoe ze ook in de scouts geconfronteerd wordt met racisme: “Toen ik veertien jaar was, riep er een wildvreemde naar mij: “Weeral een vreemdeling in ons land!”. Van waar komt ‘ons’ land als ik ook in België ben geboren, als ik ook in België ben opgegroeid? Dit is spijtig genoeg één van de vele voorbeelden die ik zou kunnen geven. Racisme is iets waar ik dagelijks mee geconfronteerd wordt: grappen met racistische ondertoon, leerkrachten die niet 100% rechtvaardig zijn of openlijk het n-woord gebruiken in de klas. Ook in de scouts heb ik dit al meegemaakt. Het zijn vooral andere leden die opmerkingen of grappen maken over mij en mijn kleine broer die tot voor kort de enige anders gekleurde leden waren. Wanneer dit gebeurt grijp ik meestal snel in en later krijg ik vaak ook de steun van de leiding. Het is gewoon jammer dat ook op de plaats waar ik ga om plezier te maken, ik geconfronteerd word met de harde realiteit.” 


Mohamed geeft een speech op het evenement van de jeugdraad

Mohamed (28) werd geen animator op de vakantiewerking van de jeugddienst: “Toen ik van de jeugddienstmedewerker te horen kreeg dat er een tekort was aan animatoren, zag ik dit als een uitgelezen kans een vakantiejob te doen in de zomer bij kinderen en jongeren. Ik wilde graag extra geld verdienen om mijn studies te financieren en aangezien ik een actief lid ben uit de jeugdraad boeide het jeugdwerk me alsmaar meer. Ik heb mij kandidaat gesteld en de hele procedure doorlopen, maar bleek dat ik niet de kans kreeg om als animator in de zomer te werken. Toen ik achter informatie vroeg waarom ik werd geweigerd kwam die er niet. Ik begreep het niet. Hoewel er een te kort was aan kandidaten kreeg ik toch geen eerlijke kans om animator te zijn? Ik concludeerde al snel dat er moeilijkheden waren om mijn etnische afkomst en naam. Ik voldeed nochtans aan alle voorwaarden en ik was erg gemotiveerd.” 

Francesco is de jeugdopbouwwerker in Landen

Francesco Muroni is jeugdopbouwwerker bij de stad Landen voor VZW Uit de Marge:  "Ik werk met kinderen en jongeren van 6 tot 26 jaar en heb als jeugdopbouwwerker al meermaals signalen en verhalen gehoord over racisme en discriminatie bij de jongeren die ik bereik. Zo was er een jongere die me kwam vertellen dat er  iets gestolen was in de klas en hij ervan werd verdacht. Niet toevallig één van de enige met een migratieachtergrond. Later bleek dat het iemand anders was en de jongere die met me sprak er niets mee te maken had. Zulke vooroordelen daar krijgen jongeren met een migratieachtergrond wel vaker mee te maken."

Francesco heeft Italiaanse roots: "Toen ik pas van start ging als jeugdopbouwwerker hoorde ik mensen zeggen dat ik goed Nederlands sprak. Mensen vroegen dan ook hoelang ik al in België was of vanwaar ik kwam. Als ik dan zei dat ik Limburger was (lacht) dan vroegen ze: Nee, ik bedoel vanwaar je afkomstig bent."

Als jeugdopbouwwerker gaat hij aan de slag met het thema racisme en discriminatie: "Tijdens ons mobiel speelplein hoorde ik een buurtbewoner vreemde opmerkingen maken over het profiel van de kinderen die bij ons komen spelen. Opmerkingen zoals: 'Er zijn toch veel zwarten, dat kan toch niet meer!' Vaak zijn zulke reacties uit een angst of onwetendheid, wat niet wegneemt dat zulke uitspraken not done zijn! We zijn dan ook aan de slag gegaan met die signalen die we uit de buurt kregen." 

Ook met de jongeren die Francesco tegenkomt gaat hij in gesprek rond verschillende thema's: "Ik postte vorig jaar iets over de 'Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie'. Na het posten van dat statement op Instagram kreeg  een opmerking van één van de jongeren over dat dit 'dikke zever' was. Toen ik hierop doorvroeg vond hij het niet kunnen dat er wordt opgeroepen om jezelf te mogen zijn, terwijl zijn zus, die graag een hoofddoek draagt, dan weer niet naar school mag gaan om die reden. Waarom is de ene identiteit belangrijker dan de andere? Ik begreep deze jongeren en heb proberen uit te leggen dat ze beiden evenveel aandacht verdienen. Zulke signalen en verhalen probeer ik duidelijk te brengen voor het lokale beleid waar ik voor werk."